De eerste logeerpartij bij opa en oma

Door Lotte – mama van een bijna 3-jarige dochter

Afgelopen weekend was het zover: de eerste logeerpartij bij opa en oma.
Mijn dochter kon niet wachten — ze had haar koffertje zelf gepakt (inclusief drie knuffels, één sok en een zonnehoedje… midden in oktober 😅).

Ik dacht dat ik er helemaal klaar voor was. Ze is bijna drie, ze kent opa en oma goed, en ze waren dolblij dat ze een nachtje mochten oppassen.
Maar toen ik haar aan het eind van de middag had gebracht en die kleine handjes me nog even vasthielden, voelde het toch anders.
Alsof ik haar een stukje vrijheid gaf — en tegelijk iets van mezelf moest loslaten.

De stilte thuis was vreemd. Geen speelgoed op de grond, geen peuter die “mamaaaa!” roept. Alleen ik, een opgeruimde woonkamer… en een knoop in m’n maag.

Toch merkte ik ook iets moois: ik miste haar, maar ik was trots. Trots dat ze zich veilig genoeg voelt om te gaan.
En eerlijk is eerlijk: uitslapen, warm eten en even een avond zonder babyfoon — het had ook wel wat. 😉

Toen ik haar de volgende dag weer zag, kwam ze aanrennen met een glimlach van oor tot oor.
“Was het leuk?” vroeg ik.
Ze zei: “Ja! Morgen weer?”

En ik dacht: dit is loslaten — met een hart dat groter groeit, elke keer een beetje meer. 💛